Taka para razem jest w jednym wersecie wymieniana 5 razy w ST i dwa razy w NT i to przez Pana Jezusa w Łk 13:15 i Łk 14:5. Jak Jezus oddaje chwałę Bogu ? I o co chodzi w warstwie duchowej, poza tym dosłownym i oczywistym przesłaniem o dbanie lub ratowaniu tych zwierząt w szabat, a które dla ówczesnych żydów było ambiwalentne z powodu potencjalnej straty. Działanie to jest logicznie dopuszczalne, ale nie według prawa mojżeszowego z powodu zakazu pracy w szabat (sobota).
Łk 14:5 I powiedział do nich: Kto z was, gdy jego osioł albo wół wpadnie do studni**, nie wyciągnie go od razu w dniu sabatu? (TNP)
**gr.: frear – studnia, głębina otchłani, cysterna
W Textus Receptus występuje w tym wersecie słowo „osioł”, a np. w Westcott-Hort „syn”. Poprawnie jest w Textus Receptus, a dowód jest tu po angielsku oraz poniższy wywód to pokaże.
W kolejnym wersecie czytamy, że pytani sami nie wiedzieli jak odpowiedzieć.
Łk 14:6 I nie byli w stanie* Mu na to odpowiedzieć. (TNP)
Łk 13:15 Wtedy Pan w odpowiedzi, rzekł do niego: Obłudniku, czy każdy z was w sabat nie odwiązuje swojego wołu albo osła od żłobu i nie prowadzi, żeby go napoić? (TNP)
Przed wyjaśnieniem Łk 14:15 warto prześledzić wcześniejsze wersety ze ST.
Wyj 21:33 Jeśli kto otworzy studnię, albo jeśli kto wykopie studnię, i nie nakryje jej, a wpadnie wół tam, albo osioł, … (mieses)
Wyj 23:12 Przez sześć dni wykonywuj twe czynności, zaś Siódmego Dnia obchodź Sobotę, ażeby odpoczął wół twój i osioł twój, ażeby wytchnął syn służebnicy twojej i przychodzień. (mieses)
Pwt 5:14 „… twój, służebnica twoja, wół twój, osioł twój, czy też wszelakie bydło …” „ale dnia siódmego, – [niech będzie wtedy] sobota [,poświęcona] Bogu twemu Wiekuistemu, nie wykonuj żadnej pracy, ani ty, ni syn twój, ani córka twoja, sługa twój, służebnica twoja, wół twój, osioł twój, czy też wszelakie bydło twoje, ani przybysz twój, znajdujący się w bramach twoich, ażeby odpoczywał sługa twój i służebnica twoja, jak ty [sam].” (mieses)
Hiob 6:5 Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą? (UBG)
Iz 1:3 „Zna wół swego gospodarza i osioł żłób. Swego pana Izrael nie poznał, mój lud (niczego) nie rozumie.” (tłum. moje – m.in. kropka po „żłób”)
Na tym koniec cytatów do par słów „osioł i wół”. Co o samym słowie OSIOŁ (חֲמוֹר) [chamor] znajdziemy w Biblii? W księdze Hioba 25:4 to obraz kogoś, kto szuka pożywienia na pustkowiu (duchowym ?), ale także bierze swoją trawę za pewnik (Hiob 6:5), bo jak mówi psalm 23 (… niczego mi nie braknie…) W swojej odpowiedzi JHWH rzuca pytanie Hiobowi w 39:5 „kto oswobodził osła … „, a w psalmie 104:11 osioł zaspokaja pragnienie wodą (życia?), którą zapewnia YHWH. W Pwt 22:10 jest ważna uwaga „Nie będziesz orał wołem razem z osłem”. Kogo opisuje duchowo OSIOŁ ? To każdy wierzący, który podobnie, jak to zwierzę jest: pokorny, uparty i zna swój żłób. To własnie na osiołku Jezus wjechał do Jerozolimy. Czego ten wjazd był zapowiedzią ? Bez obrazy i innych skojarzeń, cały kościół Chrystusowy jest pełen ludzi o takich cechach charakteru i to na nich oparty duchowo oraz wraz z nimi, triumfalnie powróci Jezus i wprowadzi wszystkich ponownie do Jeruzalem.
Jakże teraz bardziej zrozumiałe stają się poprzednie i poniższe wersety:
Mk 11:2 … znajdziecie oślę uwiązane, na którym nikt z ludzi jeszcze nie siedział; odwiążcie je i przyprowadźcie.
Mk 11:7 I przyprowadzili oślę do Jezusa, i zarzucili na nie swoje szaty; a On usiadł na nim.
Nawet taki szczegół jest istotny, że „osiołek” był okryty szatami (jak wierzący, który szaty ma „szyte” z czynów zgodnych z wolą Ojca) i to na tych szatach Jezus w przenośni „siada”. Dodatkowo widać, że jest to pierwsza „praca” wierzącego, ponieważ na tym osiołku „nikt z ludzi jeszcze nie siedział”. Podobne wersety znajdziemy w Mt 21:2 i Łk 19:30 oraz J 12:14.
W tym kontekście cytowany niżej przepis z Prawa z księgi Wyjścia 13:13 staje się oczywisty. Dotyczy bowiem relacji: wierzący i Jezus oraz konsekwencji przyjęcia Go lub nie, co oznacza śmierć (złamany kark):
Wj 13:13 A każde pierworodne oślę wykupisz jagnięciem, jeśli zaś nie wykupisz, złamiesz mu kark. Każdego pierworodnego z synów twoich wykupisz. (bw)
Poniżej kolejna „zagadka” z księgi Rodzaju staje się rozwikłana, jak już wiadomo co znaczy „oślę” (patrz: szlachetna latorośl winna – Jezus, Krew Baranka jako wino „zebrana” w kielich (wieczerza), a hasła: krzew winny, krew winogron i płaszcz pozostawiam każdemu na osobne rozważanie) . Oto cytat :
Rdz 49:11 Uwiąże oślę u krzewu winnego, A młode (oślę) swojej oślicy u szlachetnej latorośli winnej; Wypierze w winie szatę swą, A we krwi winogron płaszcz swój. (bw)
Sam wjazd Jezusa na osiołku jest trzecią zapowiedzią wydarzenia w przyszłości, ponieważ dwie wcześniejsze zapowiedzi wspomnianego wjazdu podają więcej szczegółów. (jest osioł, dwóch do pomocy – w przyszłości wiadomo, że będą to Henoch i Eliasz, Izaak/żona- to kościół po ślubie, cel wjazdu – miejsce wyznaczone przez Boga z Laską Bożą, czyli wsparciem). Oto te dwa cytaty:
Rdz 22:3 Abraham wstał więc wcześnie rano, osiodłał swego osła i wziął ze sobą dwóch służących i swego syna Izaaka, narąbał drew na ofiarę całopalną, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu Bóg powiedział. (UBG)
Wj 4:20 Mojżesz więc wziął swoją żonę i swoich synów, wsadził ich na osła i wyruszył do ziemi Egiptu. Wziął też Mojżesz laskę Boga do ręki. (UBG)
Teraz pora zabrać się za słowo WÓŁ i jego piktogram w alfabecie.
Jezus rzekł „Ja Jestem początek i koniec”, po hebrajsku lepiej widać o co chodzi: Ja Jestem to dosłownie JHWH, a „początek” to pierwsza litera alfabetu hebrajskiego „ALEPH” i koniec to litera ostatnia „TAW”. Ta pierwsza litera to WÓŁ, a dokładnie sama głowa. W tym rozumieniu WÓŁ to ON, bowiem tylko On poznał GOSPODARZA. (Iz 1:3)
Kto poza tym mógł to wszystko „uciągnąć” za nas i dla Ojca oraz jego chwały, jak nie Syn? Teraz jest jasne dlaczego nie można zaprzęgać wołu i osła razem.
Została jeszcze kwestia użycia w wersecie Łk 14:5 słowa „szabat”. Pytam,
czego zapowiedzią jest on od zarania świata? Czasu, kiedy wszystko wróci do Boga, gdy Jezus mu wszystko podda. Jest to okres po tysiącletnim królestwie i po sądzie ostatecznym, po wrzucaniu „reszty” do otchłani (studnia po grecku ->głębina otchłani) i wtedy rozpocznie się dzień siódmy w historii świata. Ten święty okres zapowiada szabat.
Teraz można odwrócić pytanie Jezusa z Łk 14:5 i zobaczyć dwa wydarzenia na bazie, których On to pytanie zadał. Widział bowiem te oba wydarzenia w przyszłości, a opisuje je tylko jedno zdanie. Aby je łatwiej zobaczyć trzeba użyć do tego matematyki (logiki) według wzoru:
nie (A albo B) = (nie A) i (nie B)
Mojego wierzącego (osioł) i Jezusa (->wół) gdy wpadnie do głębiny otchłani, wyciągnę od razu w dniu szabatu.
Słowo jego->mojego w odniesieniu do Ojca, do którego Jezus w duchu to mówił dotyczy obietnicy ZACHOWANIA na koniec czasów od „otchłani” każdego, kto uznał i przyjął Jezusa i dlatego w tym znaczeniu piszę „wierzący”. Chwała JHWH widoczna jest „jak na dłoni”.
Za to w drugiej części jakże większa chwała i tajemnica się objawia! Szabat trwa od piątku od zachódu słońca do soboty wieczór, a dokładnie plus jedną godzinę po zachodzie słońca.
Uwaga! Poniższa część jest jedynie moim przypuszczeniem co przez te 3 dni Jezus robił, gdy umarł. Ukrzyżowany w czwartek Jezus (według powyższej obietnicy) już w piątek wieczorem (początek szabatu ?) został wybawiony z otchłani (gr. hades) (…i to od razu). Zakończył ten etap harowania jak „wół” niosąc i odkupując nasze grzechy, a Bóg wyciągnął Jego Ducha z otchłani. Nie oznacza to w żadnym wypadku podważania, że „trzeciego dnia zmartwychwstał dla nas widzialnie w ciele”. Być może te 3 dni w hadesie nie były konieczne, ponieważ znaczyło by to, że w walce z szatanem Jezus mówiąc po boksersku „rozwalił szatana pierwszym ciosem na początku w pierwszej rundzie, a nie w trzeciej”, czyli szybciej niż się wszystkim wydawało i przez kolejne dwa dni zajął się robieniem innych rzeczy ważnych, Jemu znanych i nie jest nam dziś dane tego jeszcze poznać. Na dowód potencjalnych czynów Jezusa cytat z listu 1-Piotra 3:18-19
1 Piotra 3:18 Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga, zabity wprawdzie
w ciele, lecz ożywiony w duchu.19. W którym też poszedł i głosił* duchom będącym w więzieniu.
22. Który jest po prawicy Boga, wstąpił do nieba, gdzie zostali Mu poddani aniołowie i władze, i moce.
*gr.: kerysso – głosić jako herold szczeg. Ewangelię, ale też sąd
Efezjan 4:8 Dlatego powiedziano: Wstępując na wysokość, powiódł za sobą pojmanych jeńców i dał ludziom dary.
Był więc ewidentnie zajęty. Tak więc w pytaniu Jezusa z Łk 14:5 – z początku tego wpisu – Jezus oddawał chwałę Bogu.
Na sam koniec refleksja, kiedy widać kim jest „wół”:
Łk 9:62 A Jezus powiedział do niego: Nikt, kto przykłada swoją rękę do pługa i spogląda do tyłu, nie jest zdatny do Królestwa Bożego.
Zwróćmy uwagę, że to „wół” ciągnie pług i to wół dzięki swojej sile orze. Tym samym, ten kto idzie za pługiem, nie kieruje, a jedynie przykłada rękę, oznacza, że to właśnie on idzie za Jezusem. Patrzy na JEZUSA i nie ogląda się wstecz, na swoje stare życie. Ma patrzeć tylko na NIEGO. [v1]
