Jako dobry wstęp polecam link. A teraz wchodzimy ciut głębiej: Doulos – gr. δουλος kod G1401 podaje tłumaczenie „sługa / niewolnik”, a jego odpowiednikiem hebrajskim jest kod H5650 עבד – (ebed). To rdzeń słowa „pracować” i to w każdym sensie. Ponieważ nie musiał pracować w tamtym rozumieniu ktoś kto posiadał władzę by inni pracowali dla niego, stąd wzięło się rozumienie tej pracy jako służenie i samo słowo sługa. Szukając wystąpień tego rdzenia okazuje się, że pierwsze jest w Rdz 2:5 i skrywa się w słowie „uprawiał” .
Wszelkie krzewy polne, zanim były na ziemi, i wszelkie rośliny polne, nim wzeszły. Bo PAN Bóg jeszcze nie spuścił deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał* ziemię
… הָאָ֔רֶץ ha-’A-retz, upon the earth וְאָדָ֣ם ve-’a-Dam a man אַ֔יִן 'A-yin, and [there was] not לַֽעֲבֹ֖ד la-’a-Vod to till אֶת־ 'et- הָֽאֲדָמָֽה׃ Ha-’a-da-Mah. the ground” (*wytłuszczenie)
Po co ten wywód ? By zobaczyć, że od początku „uprawianie ziemi” to praca, a raczej „służenie Bogu” przy „uprawie ducha ludzi”, bowiem ostatnie słowo w tym wersecie „ziemia הָֽאֲדָמָֽה” zawiera w sobie inne słowo „adam” – co znaczy dosłownie człowiek / ludzie z dopiskiem ה duchowość.
Aby wyjaśnić sprawę bardziej, pora wejść głębiej w sam rdzeń עבד – (ebed) podążając zgodnie z historią opowiadaną tymi literami idąc z pierwszym znakiem na górę do Boga by otrzymać drugi i dać owoc opisany w trzecim.
- ע – Oko – patrzeć, strzec, znać, zasłonić/cień {wymowa aa/nieme}
- ב – Podłoga namiotu – rodzina , dom , wnętrze {wymowa b/v}
- ד Drzwi – ruch, zawiesić, wejście {wymowa d} tłum. Drzwi z materiału do namiotu: skłonić się po nie, zawiesić i jest wejście czyli drzwi.
Kto widzi Boga, poznał Go, idzie do Niego na górę i w wyniku spotkania dostaje dom/rodzinę/wnętrze. Zostaje przyjęty do rodziny / otrzymuje nowe wnętrze – ducha. Od tego momentu na rzecz tego domu pracuje u „drzwi” z własnej woli, którą dalej posiada. Zaprasza i prowadzi do wejścia, a wchodzącym służy np. „myje nogi” z piasku po podróży. Okazuje innym dobroć domu (królestwa), do którego z łaski jest przyjęty. któremu w pełni czynem i sercem pozostaje wierny. Najlepiej DOULOS – ebed oddaje polskie słowo wiernopoddany. ( formę podaję za Poradnikiem językowym rocznik 1935/6 str 62 – „… np. nowonawrócony, wiernopoddany – takie przymiotniki są pisane razem” )
doulos = ebed = wiernopoddany
Wnioski : jakże proste i piękne staje się teraz opisanie swojego stosunku i postawy wobec Boga i Jezusa Chrystusa. Wystarczy być Jego wiernopoddanym. Obywatele królestwa Bożego są WOLNI ! Znikają wszelkie konotacje niewolnicze i te o wyrzekaniu się własnej woli i czekaniu nie pragnąc nic, bezczynnie, aż Bóg … no właśnie. Mamy być czujni jak na warcie, aktywni i robotni. Pracować nad sobą i z innymi (łamać chleb), przemieniać siebie w swoim umyśle bo duch jest nam dany nowy. Tak się zmieniać (poznawać Boga) aby ta nasza wola była zgodna z Jego wolą, byśmy wspólnie z Nim działali (działanie człowieka bez Boga nie przynosi owocu, nie ma sensu tak czynić) o czym mówił Jezus :
… Amen, amen, mówię wam, Syn sam od siebie nie może nic czynić, gdyby nie widział, że czyni to Ojciec; cokolwiek bowiem On czyni, to i Syn czyni podobnie. Bo Ojciec miłuje Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni …
J 5:19-20 (TRO)
Oczywiście konieczność użycia tłumaczenia słowa doulos / ebed jako wiernopoddany, będzie wynikać z kontekstu i tak należy je stosować.
